Bieg jest jednym z najbardziej naturalnych sposobów aktywności fizycznej człowieka. Wydawać by się mogło, że nie wymaga on żadnej nauki, a jedynie treningu, że nasze ciało samo najlepiej wie, w jaki sposób się poruszać i nie ma konieczności, by w proces ten ingerować. Z tą tezą nie zgodził się Dr. Nicholas Romanov, opracowując koncepcję nauki biegu opartą – niczym taniec lub sztuki walki – na pozycjach. Wyuczonych i wytrenowanych do perfekcji.
Jednym z największych problemów, na jaki natykamy się, chcąc wykorzystać bieg, jako znaczący element w treningu aerobowym, jest ogromna podatność na kontuzje oraz nierównomierna praca mięśni nóg podczas treningu. Pomimo ogromnej popularności tej aktywności fizycznej oraz łatwości z jaką może być stosowana (nie wymagając dostępu do sprzętu, a jedynie odpowiednich butów i równej powierzchni pod stopami), ryzyko jakim jest obciążona zniechęca do niej wiele osób. Rozwiązaniem tego problemu może być technika biegu opracowana dzięki ponad 25 latom badań nad sposobem poruszania się ludzi, zwana metodą POSE.
Koncepcja wydaje się być dość rewolucyjna, mówi ona bowiem, że zanim zaczniemy biegać, musimy się nauczyć, jak to robić. Doktor Romanov zwrócił uwagę na jeden z największych problemów popularnej koncepcji, sugerującej iż aktywność ta przychodzi nam naturalnie i nie wymaga żadnego szkolenia. Otóż, bieganie jest niczym innym jak ruchem cyklicznym, a co za tym idzie, każdy błąd w technice jest tu powielany i utrwalany podczas kolejnego cyklu. Każdy krok, każde powtórzenie, to coraz większe nadwyrężenie ścięgien, mięśni oraz stawów. Skutki są łatwe do przewidzenia: zamiast wzmacniać nogi – robimy im krzywdę. Omawiana tu metoda ma za zadanie naprawić ten problem. Powstała dzięki znajomości biomechaniki naszych ruchów, wnikliwej, naukowej analizie procesu oraz wieloletnim badaniom, jako bezpieczna alternatywa dla „naturalnego” biegu.
Nie możemy zapominać o tym, że jako gatunek, który powstał w polu grawitacyjnym Ziemi, jesteśmy doskonale przystosowani do tego, by się w nim poruszać. Nasze ruchy powinny zatem wynikać z jego działania, powinniśmy z niego korzystać, zamiast z nim walczyć. W konstruowaniu techniki POSE nadrzędnym celem było wykorzystanie tej wszechobecnej energii i stworzenie dzięki temu mało obciążającej, bezurazowej i szybkiej techniki biegu.
Jak jednak przezwyciężyć wypracowane przez niezliczone błędne cykle, niepoprawne przyzwyczajenia? Jak od nowa nauczyć nasze ciało, czym jest bieg? W sztukach walki, balecie czy tańcu, zaobserwować możemy niezwykłą płynność ruchu osiągniętą przez serię wyuczonych do perfekcji pozycji, połączonych ze sobą w jedną, płynną, doskonałą całość. To właśnie nauka poprzez pozycje ma według Romanova pozwolić nam osiągnąć perfekcję ruchu, utrwalić prawidłowe położenie ciała i pozwolić uniknąć niebezpieczeństwa kontuzji.
WIDEO:Jak ćwiczyć uniki w boksie z wykorzystaniem linki? Zobacz trening z Maciejem Brzostkiem!
JAK DZIAŁA METODA POSE?
Koncepcja metody oparta jest o prawidłową pozycję biegową. Poruszanie się do przodu przebiega tu w 3 prostych etapach:
1/ Przybranie prawidłowej pozycji biegowej: ogólne rozluźnienie, sylwetka prosta w biodrach, brak pochylenia tułowia, brak aktywnej pracy rąk, noga zakroczna uniesiona.
2/ Grawitacja: swobodne opadanie nogi zakrocznej, lądowanie na ugiętej nodze na przodzie stopy.
3/ Zmiana pozycji: ponowne przybranie prawidłowej pozycji biegowej dla drugiej nogi.
Odpowiednia pozycja to kluczowy element techniki POSE. Musi ona być idealnie zrównoważona z punktem podparcia, tak aby można było połączyć linią prostą głowę, barki, pośladki i poduszkę stopy opartej o ziemię. Ciężar powinien opierać się na przedniej części stopy (ale nie na palcach!). Bardzo istotne jest to, że w pozycji tej nie musimy wykonywać żadnych ruchów, aby utrzymać równowagę. Nie machamy rękoma, nie marnujemy energii przeznaczonej na ruch. Nasze ciało w tej pozycji jest niczym sprężyna – ma maksymalną energię potencjalną, która zostaje wyzwolona wraz z przejściem do etapu drugiego, jakim jest grawitacja. Aby poruszyć się do przodu musimy poddać się sile przyciągania, swobodnie pozwolić opaść nodze, nie popychając jej w dół. Nasz ruch oparty jest o „gotowość do upadku”, o swobodny, grawitacyjny ruch rozluźnionej kończyny i odbywa się wyłącznie poprzez zmianę pozycji. Nie próbujemy w żaden sposób „pchać ciała do przodu” . „Nic nie rób” – to jeden z kluczowych elementów tej metody. To grawitacja, a nie Ty, stawia Twoją stopę z powrotem na ziemi. Nie unoś i nie wypychaj do przodu kolan, bioder, ani ramion, nie machaj rękami, nie odpychaj się nimi, nie rozprostowuj stawu kolanowego; pozwól aby Twoja stopa opadła na ziemię, a następnie jak najszybciej zabierz nogę z ziemi i podciągnij piętę do góry, ponownie przybierając pozycję biegową dla drugiej nogi.
Bieg POSE jest jak jazda rowerem po równej, płaskiej powierzchni. Dzięki zachowaniu środka ciężkości na stałej wysokości ruch odbywa się płynnie i „bezwysiłkowo” natomiast jego prędkość zależna jest wyłącznie od częstotliwości, nie zaś od długości kroku. Badania jednoznacznie wykazują, że metoda ta znacznie redukuje ryzyko kontuzji. Wymaga jednak nauczenia się zupełnie na nowo czegoś tak naturalnego – wydawałoby się, że wręcz banalnego – jak bieg. Wymaga opanowania pozycji i treningu przez niezliczone powtórzenia, ale efekt wydaje się być tego wart.
Małgorzata Gajderowicz
Dlaczego POSE?
1/ Znacznie mniejsze ryzyko kontuzji.
2/ Wysoka częstotliwość biegu.
3/ Uaktywnienie/rozwój mięśni dwugłowych ud.
Więcej ciekawych treści w najnowszym wydaniu Trec Magazine! A w nim:
✔ Majewski Trenuje opowiada o tym, w jaki sposób motywując zmienia życie innych,
✔ rozmaite zastosowania treningu sprinterskiego
✔ w jaki sposób działa połączenie resweratrolu i L-leucyny
✔ Michał Karmowski opowiada o roli mentora na siłowni i w życiu,
oraz trening pośladków dla mężczyzn, rola insuliny w sporcie oraz precyzyjna redukcja tkanki tłuszczowej.
